2 Kasım Pazar Günü güzel bir Datça havasında arkadaşım Ekrem İpek ile Knidos’a doğru yola çıktık, amacım yörede Bağaltı diye bilinen koyun karşısında bir kaç sene önce gördüğüm bir mağaraya yeniden gidip fotoğraflar çekmekti. Web sitem için Datça’daki mağaraları konu alan bir sayfa yapmak istiyorum, ne zamandır aklımda, şimdiye dek yürüyerek gittiğim birçok mağara oldu.
Yaka’yı biraz geçtikten sonra arkadaşım Sedat Uysal’ın zeytin topladığı tarlanın yanında durarak kendilerine kolay gelsin dedik. Birkaç gün önce kendisini gördüğüm de burada zeytin toplayacağını öğrenmiştim. Şimdi Datça’da zeytin toplama zamanı, bu yıl zeytin yılı, buralarda zeytin ağaçları bir yıl verir bir yıl vermez, geçen yıl hemen hemen tüm Yarımada’da ağaçlarda zeytin yoktu, bu da ilginç bir olay olarak tarihe geçmiştir. Özellikle pazar günleri herkesi tarlalarındaki zeytin ağaçlarının altında zeytin toplarken görürsünüz. Aileleriyle, akrabalarıyla, arkadaşlarıyla temiz havada değişik bir gün yaşarlar, hem de yıl boyu kullanacakları zeytinyağını elde ederler. Datça’nın değişik yerlerindeki mengenler de bu güzel havalarda tüm gücüyle çalışıyor.
Görünüşe göre zeytin ağaçları genç, yağan yağmurlarla zeytinler irileşmiş. Geçenlerde konuştuğum bir arkadaş eskiden dikilmiş zeytin ağaçlarının yağının daha lezzetli olduğundan söz etmişti, ne derece doğru bilmiyorum. Yalnız Datça’ya özgü zeytin türünü daha lezzetli bulduğumu daha önceleri yazmıştım, bu benim kendi düşüncem. Bir ara bizim bahçede de zeytin ağaçları vardı, kurt bütün ağaçları sarınca kesmek zorunda kaldım. O ağaçlardan birini Mesudiye köyünden aldığım bir filizle göz aşısı yapmıştım, Marmara bölgesinden bir zeytin türüymüş, tuttu, kısa zamanda çokça ürün veren bir ağaç oldu. Her yıl üzerinde zeytin oluyordu, öyle zeytin yılı falan dinlemezdi. Fakat nasıl bir şeyse ne yemeklik ne yağlık, garip bir şey, belki de bu iklimde o zeytin türü özelliklerini kaybetti bilmiyorum. Bir kaç sene yağını aldık, sonra kurt bütün dalları sardı, kestik.
Geniş çolgular ağaçların altına serilip sırıklarla zeytinler düşürülüyor, eski, büyük ağaçlarda birisinin ağaca çıkması gerekiyor.
Sedat arkadaşımın tarlasındaki zeytinler fazla boylu değil ama o elindeki tarak benzeri bir aletle zeytinleri sıyırmak için ağaca çıkmıştı. Onlara kolay gelsin diyerek Knidos’a doğru yolumuza devam ettik.
Bağlarözü koyunu geçtikten sonra Knidos’a 2-3 kilometre kala Domuzini koyu görünür, Knidos yolundan aşağıya bakınca pırıl pırıl parlayan bir koy, şimdiye dek fotoğraflarını çevresindeki tepelerden çekmiştim, koya inmek nasip olmamıştı. Koya inen toprak bir yol var, yol düzgün, yine de koya yaklaşınca arabamızdan inerek yürümeye başladık. Bu seneki yürüyüşlerimde Ekrem arkadaşımın hediyesi hafif bir sırt çantasını kullanacağım, doğum günümde hediye etmişti. Evdeki diğer çantaların malzemesiz ağırlıkları bu çantama gerekli şeyleri koyduktan sonraki ağırlık kadar nerdeyse. Bugün ileride görünen buruna doğru yürüyeceğiz, fotoğrafını çekmek istediğim mağaraya uğradıktan sonra Aslanlı Anıt’ı gezeceğiz.
Koyun karşısında Kapkrio ( Deveboynu yarımadası görünüyor ) . Diğer görünen en yüksek tepede Akropol var, şehir surları yer alıyor, bu koyu oradan da fotoğraflamıştım. Çevrede zeytin ağaçları var, dağlık kesimlerdeki zeytinleri Eşeklerle taşıyorlar, giderken birine rastladık.