Kumyer’de Emprestyonist bir ressamın tablosundan çıkmış gibi bir manzara.
Palamutbükü’ne yaklaşırken ova kuşbakısı görünüyor, her yer çiçeklerle kaplı. Palamutbükü adasını böyle görmemiştim, sırtı yeşillenmiş. Çeşmeköy yolundan değil de Kumyer’den gelmemizin nedeni bu manzarayı görebilmekti.
Ova beyazlara bürünmüş, tabii güneş karşıda olduğu için çiçek açmış ağaçlar istediğim gibi görünmüyordu. Karşı taraflarda bir tepeye çıkıp fotoğraf çekmek aklıma geldi.
Palamutbükü limanında Borada otelin yanına arabamızı park ettik, otelin sahibi Akın Pilavcı’ya buradan selamlar, kendisine merhaba diyemedim. Akşam oluyordu hızla Mağrin tarafına giden dere yatağına geldik, yürürken yanımızdan traktörler geçti, bir ara aklıma bir tanesine seslenip binmek geldi, zaman geç olmuştu. Yolda çalışma vardı, dere çakıllarını temizleyip yolu açıyorlardı. Yıllar önce buraya ilk gelişimde Akın Pilavcı ile çakıllarla kaplı bir yoldan gitmiştik, sonra kendim de bir kez daha arabamla bu çakıllı yoldan geçtim. Birkaç kez de yürüdüm.
Yoldan ayrılarak tepelere giden bir toprak yola girdik, biraz yüksekçe bir yerden ovayı görüntülemek istiyorduk. Yolumuz üzerine çıkan çöplerle kaplı manzara bu güzel doğaya bu yakıştı mı dedirtti. Çiçek açmış badem ağacındaki malaç yuvası da hoş bir görüntüydü.
Buralarda eski evler çok var, onlardan birisinin yanından geçiyoruz. Palamutbükü ve deniz görünüyor.
Güzele bakmak sevaptır. Bu güzellikleri bize ulaştıran güzel ve iyi insanlara canı gönülden teşekürler. Güneşin özlemini çekenler varken bu Datçada baharı yaşayıp çiçekler arasında gezenleri kıskanmamak elde değil.