Recep Balıkçı burasının Bencik olduğunu belirttikten sonra “biraz ilerideki ada Dişlice , koylar da sırasıyla Çapa, Furunlubük” dedi. Lindos koyuna buradan gidip gidemiyeceğimizi sordum , bilmiyordu.
Recep balıkçı ile konuşurken yolda gördüğümüz Metin arkadaş karşıdan bize doğru geliyordu, Yarımada’nın en dar yeri Balıkaşıran’da iki deniz arasındaki mesafenin ne kadar kısa olduğunu bize gösteren bir örnek, onu yolda göreli ancak 15-20 dakika olmuştu. Bir taraftan diğer tarafa gidinceye kadar balığın ölmediğini ve bu yüzden buraya Balıkaşıran dendiğini duymuştum, biraz abartı gibi gelen bu söylenti şimdi gördüğüm kadarıyla gerçeğe yakın.
Koy ileriye kadar daralarak gidiyor. Cennetin bir başka köşesinde gibiyiz.
Berrak sularda kıyı boyunca yürüyerek sokkan balığı arıyorlar, kalabalık bir sürü görürlerse ağlarını atacaklar. yıllar önce benim de serpme ağım vardı, ben onu kefal yakalamak için almıştım, ama kullanmak görüldüğü kadar kolay değilmiş, ben serpmeyi atıığımda ortada bir tane balık kalmıyordu. O hevesim birşey yakalayamadan kısa bir zaman sonra bitmişti. Buralardaki berrak, sığ sular bu iş için uygun.
Bir kotra biraz ilerimizdeki boğaza doğru ilerlerken.
Bir ara Metin arkadaş yüksek bir ağaca hızla tırmandı ve balıklara baktı. Maşallah ağaca öyle çabuk çıkmıştı ki, şaşırdık. Bayağı hızlı birisi Balıkaşıran’da iki deniz arasındaki mesafeyi de kısa bir zamanda gidip gelmişti.
Balıkçı arkadaşlar ormandan gidemezsiniz dese de onlara veda edip ormana daldık.
Çok güzel bir ışık vardı.
muzaffer bey, zevk ve ilgi ile izliyorum gönderilerinizi..sağolunuz…
Datça anlatılmaz yaşanır derler. Ne kadar doğru söylenmiş bir söz. Büyük bir zevk ve istekle yayınlarınızı izlemekteyim. Başarılarınız daim olsun.