14 mart Cuma günü arkadaşım Ekrem İpek ile inanılmaz güzellikte bir doğada yürüdük. Şimdiye dek Datça Hurmasının vatanı 3 büyük dereyi gezmiştim, bugün yürüdüğümüz Kovalıca deresi Datça Hurmasının yoğun olarak bulunduğu 4. dere. Hurmalıbük’e geçen yıllarda Enis Yaşar arkadaşımla yaptığım yürüyüşte bu vadi hakkında biraz bilgim olmuştu, dağların sırtından yürürken burada nasıl zorlu bir doğa olduğunu görmüştüm. Bu güzellikleri görmek bugün nasip oldu, burayı gezmek için günlerin uzamasını, dağlardan akan suların çoğalmasını bekledim . Bu son yağmurlar benim için iyi fırsattı, bu sayede vadi boyunca aştığımız birbirinden güzel şelalelerin fotoğrafını çekme fırsatı bulduk. Bir zaman sonra bu şelaleleri görmek mümkün değil.
Datça Yabanıl Doğasında dedim başlıkta, bu vadiler kendine özgü iklimi, florası ve burada yaşayan hayvanlarıyla belgesellerde gördüğümüz türden bir yaban doğası. Bugün yürüdüğümüz bu vadileri çok az gören kişi olduğunu düşünüyorum, ve nasıl bir Yarımada’da yaşadığımızı görmenizi istiyorum, çok da nazik bir doğa bir anda elimizden uçup gidecek.
Datça Hurmasının vatanı bu eşsiz vadilerde yürürken yürüyüşlerime vadinin en başından başlıyorum, aşağıya doğru akıp gidiyoruz. Bu vadilerde yukarılara doğru çıkmak oldukça zor olabilir, Datça Hurması ağaçlarının yoğun olarak bulunduğu bu derede yürümek için Soğuksu virajlarında orman kulesine çıkan yoldan çıkarak bir zaman sonra uygun bir yerden dereye indik, daha yukarılarda derenin ismiyle anılan Kovalıca pınarı var. Buradan yürümeye başlamamda geçen yıllarda yaptığım keşif yürüyüşleri etkili oldu. Tepeye doğru çıkarken karşı taraflarda Eksera deresinin yamaçları görünüyordu.
Aşağıda yılan gibi kıvrılıp giden virajlar, Datça yolunun en sert arazileri buralarda, derin vadileri görerek gidiyorsunuz.
Yolumuz üzerinde gördüğümüz çiçekler.
Dere yukarılardan çağıldayarak akıyor, daha yukarılar ilgimi çekmiyor, benim görmek istediğim yerler Datça hurmasının yoğun olarak bulunduğu yerler. Buralarda bizi çetin bir doğanın beklediğini biliyorum, Datça hurmaları derin vadilerde, suya çok yakın durumda oluyor. Dağlar geçit verse bile Datça hurmaları yolu kapatıyor. Keşif gezimde buralardaki çok derin vadileri görmüştüm, geçit verip vermeyeceğini bilmiyordum, bunu arkadaşıma da söyledim. yolumuz tıkanırsa veya aşamayacağımız bir uçurum çıkarsa dönmemiz gerekecekti. Çünkü bu dereyi dağlara tırmanarak aşmak mümkün değil, dimdik duvar gibi çok yüksek bir dağ sırası var.
Aşağıya indikten sonra düz bir alanda yürümeye başladık, heyacanla karşımıza çıkacakları merak ederek yürüdük. Daha sonraki sayfalardaki fotoğrafları görünce tropikal ormanlarla kaplı bir yerde yürüdüğümüzü düşüneceksiniz.
Sular buralarda yosunlu, bu kısımda suyun düz bir yerde akmasının rolü vardır sanırım. Orkidelerle sıkça karşılaştık.
Biraz yürüdükten sonra hızla uzaklaşan yaban eşeklerini gördük, o kadar hızlı uzaklaştılar ki fotoğraflarını ancak bu kadar çekebildim. bu vadilerdeki eşekler oldukça yabanıl, çoğu burada büyümüşler ve bu doğanın bir parçası olmuşlar. Bu vadilerdeki yürüyüşlerimde onların izleri benim için önemli. Onlara ait izleri görünce doğru yoldayım diyorum.
Yaşadığınız ve bu görüntü ve yorumlarla bize yaşattığınız için çoook yaşayın.Teşekkürler.
Merhaba hocam elinize yüreğinize sağlık dört gözle beklediğim bir yazı dizisini heyecanla bir çırpıda okudum izledim.Umarım Bodrum ve Marmaris’in başına gelen Datça doğasının başına gelmez .Bizler doğayı paylaşmayı öğrenemedik maalesef.Sadece dünya bizim miş gibi yaşıyoruz. yakıyoruz yıkıyoruz ve maalesef yok ediyoruz.Ama unutmayalım ki bu yok oluş insanlığın yok oluşu olur :(. Sevgiyle kalın…
Muzaffer bey,Ekrem bey;ellerinize,ayaklarınıza,emeğinize sağlık.Bu güzellikleri bizlerle paylaştığınız için sizlere çok teşekkür ediyorum.Çok sevdiğim Datça’ya sizler sayesinde aşık oldum.Umarım bu güzellikler korunarak gelecek nesillere aktarılır.