Bu sıralarda asker konvoylarını görünce aklıma geldi, uzun zamandır Datça’daki askere giden gençlerle ilgili etkinlikleri belgelemek istiyordum, bir türlü fırsat olmadı. Datçalı öğrencilerime askere giden olursa haberim olsun diye bir kaç kez söylemiştim. Konvoyları görünce geçen gün öğrencim Serkan Pıçak’a telefon ederek askere giden var mı diye sordum. Hocam arkabalarımdan bir genç asekere gidiyor, uğurlama esnasını görüntüleyebilirsin deyince dün Hızırşah köyüne gittim, Asker evi yola ve eve asılan Türk bayrağından anlaşılıyor. Kahvedeki arkadaşlara konuyu açarken o sırada orada bulunan Bulut Pıçak hocam askere giden benim kardeşim deyince gideceği zaman bana telefon edebilirmisin dedim. Bu köyde bir çok öğrencim var, Bulut da onlardan biri.
Sabah telefonum çaldı, arayan Bulut’tu. Hocam askeri yolcu ediyoruz deyince hemen Hızırşah köyüne gittim. Köye girince asker evinin önünde köy kadınlarından oluşan bir kalabalık vardı. Biraz gittiğimde kahvedekiler askere gidecek olan Utku Pıçak’ın yukarıdaki kahveye gittiğini söylediler. Hava yağmurlu idi, yağmurlu olmasaydı köy halkı yol boyunca dizilirmiş.
Datça köylerinde hala bir çok gelenek yaşatılıyor, utku büyüklerinin elini öperken onlar da cebine harçlık koyuyorlar. Köyde askere giden genci uğurlamak için bir çok kişi meydan kahvesinde toplanmış. Anlattıklarına göre eskiden bu uğurlamalar daha kalabalık olurmuş.
Her el öpüşte aynı olaya şahit oluyorum.
Hızırşah köyüne ne zaman gitseniz insanlar bir aradadır, onları yanyana görürsünüz.
Kahvedeki vedalaşmadan sonra Asker evine doğru gidiyoruz.
Muzaffer Bey, harikaydı , ellerinize sağlık. Sevgili Utkuya da, güle güle gitsin; hayırlı tezkerelerle dönsün, diyorum.
Asker uğurlamanın Datça’da ayrı bir yeri ve özelliği vardı. Datça’da yaşatılan bu değerimizi görselleştirip yazarak sözlü kültürden yazılı ve görsel kültüre aktardığınız için yaptığınız işin ayrıca bir önemi olduğunu düşünüyorum. Teşekkürler…