Karaali Deresi

5 Nisan Cuma günü arkadaşım Ali Rıza Öztekin ile birlikte Endemik Datça Hurmasının vatanı olan derelerden Karaali deresinde yürüdük. Karaali deresinin ismini ilk kez Datça Hurmasının yayılış gösterdiği yerleri araştırırken Muğla Özel Çevre Koruma Kurumu Başkanlığının 2008 yılında bilim adamlarına hazırlattığı “Datça Bozburun Özel Çevre koruma bölgesinde yayılış gösteren Datça Hurması türünün biyolojik çeşitlilik yönünden korunması ve izlenmesi projesi” raporunda rastladım. Bu raporda yer alan Hurmalıbük ve Eksera deresine gitmiştim, raporda Datça Hurması Popülasyonunun bu derelere göre Karaali’de daha fazla gösterilmesi bu dereye olan ilgimi daha da artırdı. Uzun bir zamandır gitmeyi düşündüğüm bu vadiye gitmek o kadar kolay değildi, bir kere hava şartlarının iyi olması, günlerin uzaması gerekiyordu. Bu sert doğada tekneyle geriye dönemiyeceğimize göre zorlu bir doğayı aşıp sağ salim, karanlığa kalmadan dönebilmeliydik.

Haritada sarı renkle arabamızı park edip yürümeye başladığımız yolu gösteriyorum, siyah noktadan etrafa bakıp, yürüyüşümüzü batıya doğru, sarı renkle gösterdiğim hatta sürdürdük. Oradan dereye inip Karaalibükü’nden turuncu renkle belirttiğim hattan geldiğimiz yere döndük. Kırmızı nokta yangın kulesini gösteriyor.

Saat 9.00 da yola çıkarak soğuksu virajlarına geldik, Datça hurması  bu virajların çevresindeki vadilerde yaygın vaziyette görülüyor ve buradaki derin vadilerde kendini koruma altına almış vaziyette yayılmış. Arabamı soğuksu yangın kulesine çıkan yolun başında park ederek yangın kulesinin bulunduğu tepeye doğru yürümeye başladık. Çevredeki en yüksek tepe, 500 metreye yakın. Buraya iki yıl önce de gelmiştim, Hurmalıbük’e gitmek için araştırma yapmak için ve Hurmalıbük’ü tepeden fotoğraflıyarak daha sonra da oraya yürümüştüm. Karaali deresine de buradan inmeyi düşündüm, çevredeki en sert doğal yapı bu kısımda var, o gelişimde bunu görmüştüm.

Yol üzerinde daha önce fotoğrafını çekmediğim bazı çiçeklere rastladım, bu görüntüler yürüyüşün başında bizler için doping oldu diyebilirim. Bugün yürümemin nedeni havanın açık ve kuzeybatıdan esen bir rüzgarın olmasıydı. Pazar günleri arkadaşlarımla yürüyorum, buraya hafta içinde gelmem gerekiyordu ama bir türlü istediğim havayı yakalayamamıştım. Bana göre zevkli, sağlıklı, bol fotoğraflı bir gezi için hava durumu önemli, bugün o hava vardı.

Yukarılara doğru yürüdükçe çok güzel bir manzara karşımızda duruyordu. Datça’nın meşhur virajları burada, tabii şimdi eskisine göre oldukça geniş bir şekilde dere gibi kıvrılıyorlar.

Hisarönü körfezi , müthiş bir manzara karşımızda.

Arabamızı park ettiğimiz yerden tepeye kadar mesafe 2 km kadar vardır sanırım, yol araçların rahatça gidebileceği türden ama oldukça dik, virajlardan oluşuyor, bizim araba buraya tırmanır mı bilmiyorum, iki yıl önce geldiğimde daha kötüydü. Burayı yürüyerek aşmamın diğer nedeni bu tepeye tekrar dönmeme olasılığı, böyle bir durumda yorgun vaziyette buraya tırmanmak eziyet olur. Fotoğrafta görülen dere Hurmalıbük’e ulaşıyor, Hurmalıbük’e ulaşan iki dereden biri, burada da Datça Hurması ağaçları var. Hurmalıbük’ten dönerken bu dereye girememiştim, aşılması çok zor kısımlar var, buradaki Datça Hurmalarının fotoğraflarını yürüdüğüm sırttan çekmiştim.

Diğer tarafta Gökova körfezi.

Ve nihayet yangın kulesi göründü, vericilere doğru gitmeden sola kıvrılacağız, daha önce etrafı seyrettiğim noktadan bakarak nasıl bir yürüyüş yapacağıma karar vereceğim, hiçbir bilgim olmayan bir doğanın içine gireceğiz, Ali Rıza arkadaşıma bu durumları belittim, alacağımız riskin bilincinde.

Sayfalar: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15