Halamın kızı Mediha arkadaşları ile, son bir gayretle objektifime bakıyor.
40 yıl sonra halamın kızı ile bir araya geldik, hem de en sevdiğim mekan dağlarda. Kimse böyle olmasını istemezdi ama bu gibi olaylar zaman zaman yaşanacaktır, bizlerin de başına gelebilir. Önemli olan grup yürüyüşlerinde bir çok ihtimali düşünerek ona göre önlemler almak. Karia yolu parkurlarınıun bir çoğu dağlardan geçiyor, yollara, yerleşim yerlerine uzaklar. İki sene önce uzun bir yürüyüşte sakatlanmıştım, yolu nasıl tamamladığımı ben biliyorum. O anlarda arkadaşların, yardımlaşmanın önemi çok büyük. Ekip ruhu böyle anlarda işleri rahatlatıyor.
Halamın kızını hastaneye götürmek üzere Yelimlik’e gelen araca Ortaca’dan gelen bazı arkadaşlarımızı da bindirdik. Datça Orman Şefliğine ve aracı süren arkadaşımıza çok teşekkürler. Bu yürüyüşlerde her zaman yola çıkmadan önce Orman Şefliğine, Sahil Güvenliğe haber vermek lazım.
Çağırdığımız traktör gelmeyince yürüyüşe geçtik, hava kararmak üzere olduğu için kestirme yolu kullanamadık. Karşı tarafta bir kanyon var, geçmiş yıllarda gelmiştik.
Artık karanlık iyice bastırmıştı, hafif bir rüzgar ve tatlı bir serinlik vardı. Zamanla yol iyice karanlık oldu, arkadaşlarımızın yanındaki lambalar iyi oldu. Yolda iri taşlar var takılmalar olabilirdi. Ben gece dağlarda yürümeyi çok severim ama öyle yorgundum ki, ayaklarımız zor gidiyordu. Normal şartlarda biz bu yolu bir kaç saat önce Körmen’de noktalamış olurduk.
Karanlıkta bile deniz tarafı çok güzel. Bu arada benim üzüntüm halamın kızının yanına gidememek oldu. Ahmet Temizel arkadaşımız yetkililerle konuşarak sık sık bilgi aldı, Mediha’nın tansiyonu yükselmiş, hastanede tedavisi yapılıp geldikleri minübüsle yola çıkmışlar. Tabii bu haber beni çok rahatlattı.
Beklediğimiz traktör gelmiş ama yolları bilmediği için yarı yolda bekliyormuş, yarı yol dediğimiz 5 km, traktörcü Ahmet Temizel’e telefon ederek Ortacalı gruptan dört kişi yolda kalmış, limana götürmemi istiyorlar” deyince Ahmet arkadaşım tamam sen onları götür dedi ve biz de yürümeye devam ettik. Tabii biz bu arkadaşların traktöre binip gittiklerini sanıyorduk, traktör gitmişti, ve ben buradaki yazımı ona göre yazmıştım. Bu arkadaşlardan gelen bilgide traktöre binmedikleri, limana orman arabası ile gittikleri belirtildi. Traktörcü nasıl gitmiş sorusuna gelince kendisiyle konuştum; Bu arkadaşların doğal olarak bizi limana götürürmüsün demesi üzerine traktörcü arkadaş Ahmet Temizel arkadaşıma telefon ediyor, onun tamam götür demesi üzerine hareket ediyor ama arkadaşları görememiş, çünkü arkadaşlar o esnada bize doğru gelen orman arabasına binip limana ulaşmışlar. Bizim traktörcü bizden yürüyen bir arkadaşla geriye dönmüş.
Halamın kızı Mediha’ya tekrar geçmiş olsun diyorum, daha sonra telefon görüşmemizde üzüntüsünü belirtti, arkadaşlarıma çok teşekkür etti. Hepimizin başına böyle şeyler gelebilir, birlikte o zorluğu aşmak işin en güzel yanı. Arkadaşlarım duyarlı, örnek bir davranış sergilediler, hepsine teşekkür ediyorum.
Yürüyüşün son birkaç kilometresinde orman arabası tekrar imdadımıza yetişerek Körmen’de bizi bekleyen arabamıza ulaştırdı, saat 22.00 de evimdeydim. Ama en kısa zamanda bu yolu arkadaşlarımla aynı güzergahtan tekrar yürümek istiyoruz.
pes diyorum,muaffer bey bu calışmanıza pes diyorum harika bir calışma ve bilgilendirmetüm bu emeklerinize tşk ediyorum ve hala kızınızada gecmiş olsun dileklerimi iletiyorum.saygı ve sevgilerimle.
Elinize dilinize sağlık hocam.Ne güzel bir gezi yazısı olmuş.Fotoğraflarda öyle, kareler birleştirilince parkurun güçlüğü kolayca anlaşılıyor.Ama bir o kadarda heyecan verici.Kaç kişi doğa yürüyüşünde 20-30 metre uzağından kaçan dağ keçişini görme şansına sahip olur?Tüm sıkıntılara değer bu.Yardımlarımın lafı bile olmaz.Ahmet beyin birkaç k.m dar patikadaki yardımı,müge,semra hanımların çabaları çok önemliydi.Herkeze herşey için çok teşekkürler.Umarım bir başka rotada yine birlikte yürürüz.Doğa sadece sıkıntılarımızı bıraktığımız yer olsun.
hocam eline sağlik gerçekten süper bir çalişma
Merhaba Muzaffer Bey; gezi yazınız ve resimler için teşekkür ederim. Gezinin önden giden 4 kişisinden biriyim. Traktörcü arkadaştan öğrendiklerinizi yazmadan önce keşke birde bize sorsaydınız. Biz traktörün yanına geldiğimizde traktör bekliyordu. neden beklediğini sorduğumuzda mazotum yok beni buradan ancak geriye götürür; o nedenle sizleri buradan bekliyorum dedi. Bizde burada beklemesinin bir anlamı olmadığını köye dönüp mazot almasının daha mantıklı olacağını çünkü sizlerin daha 5-6 km lik yolunuz olduğunu kendisine söyledik. fakat o bizi dinlemedi ve beklemeye devam etti. Bizde traktör ile değil yürüyerek köye devam ettik; köyün yakınlarında ormanın aracına bindik ve o araç ile köye gittik. Bütün bu konuşmalar Datça’dan Alper isimli arkadaşın yanında oldu. En azından ona sorabilirdiniz. Yine de her şey için çok teşekkürler…
Merhabalar Burhan arkadaş, ben bu yazdıklarımı traktörcü ile konuşarak yazmadım, traktörcü bitişik komşumuz, o gün Ahmet beyin çağırdığı traktör gelmeyince komşumuzdan yardım istedim, mazotum fazla yok diyerek eşimden bir miktar para da almış ama Yelimlik dediğimiz yeri tam bilmediği için fazla mazot almadan oraya geliyor, sonra da yolda kalırım diye korkmuş . Bize telefon etti yarı yolda bekliyorum diye biz de zorunlu olarak ona doğru yürüdük, belirttiği yere yaklaşırken Ahmet Temizel’e telefon ederek 4 kişi yolda kalmış limana götürmemi istiyorlar deyince Ahmet arkadaşım yanımızda, tamam onları limana götür dedi. Biz de yürümeye devam ettik, şimdi siz olsanız ne sanırsınız. Sonra orman arabasının Mediha’yı almaya geldiğinde önde oturan arkadaş karanlıkta yolumuza çıkarak sizlere yardıma geldim falan diyerek bize öyle şeyler anlattı ki hakikaten çok üzülmüştüm. Sonra traktörcü o gün telefonda eşime birilerini limana götürdüm falan diyor, biraz önce sizin bu yazınız üzerine aradım o arkadaşları almak için hareket ettiğimde göremedim dedi, yoldaki bizim arkadaşlardan birisini alıp gitmiş, ki o arkadaşı da ben yolu tamamladı diye biliyordum. Durum böyle kusura bakmayın, bir takım karışıklıklar, yanlış anlamalar olmuş. Alper arkadaşa sorsaydınız demişsiniz, onun orada bu konuşmalara şahit olduğunu bile bilmiyorduk.
Güzergahı çok güzel ifadelerle tanıtmışsınız.Çok görmek istemiştim.Gelemediğim için üzüldüm ama resimler ve anlatımınız tesellim oldu. Mediha Hanım’a da üzüldüm. geçmiş olsun.Selamlar..
Sayın Muzaffer Özgen,
Bu yılki tatilimizin 5 gününü Datça da geçirdik. Hayranlığımızı kelimeler ile anlatmak mümkün değil. Ama bugün tesadüfen sitenizle karşılaşınca resmen çok etkilendim. Çok emek vermişsiniz, çok yorulmuşsunuz. Ama, Datça için değer…
Başkan ile görüşüp bir röportaj yapmıştım. İzmir’e dönünce gazetem Yenigün’de tam sayfa bir Datça işledim. Tarihi 19.Eylül.2013 sayfa 4, birinci sayfadan anonslu.
Gazeten belediyede olacak Osman’dan isteyebilirsiniz.
Size sevgilerimi yolluyor ve her yer için nice Muzafferler diliyorum…
Gürol Tulunay
Yenigün Gazetesi
Yerelgün Dergisi
Genel Koordinatörü