09 Nisan tarihinde yürüyüş arkadaşım Ekrem İpek ile yine yaşamımızın en güzel doğa yürüyüşlerinden birini yaptık. Güzel bir hava vardı, ne zamandır hayallerimi süsleyen Sındı dağlarına tırmanmak için Sındı’nın yol üzerindeki mahallesi Zeytincik’e yaklaşırken arabamızı yol kenarına park ettik. Burada aşağıdaki vadiye giden bir yol vardı, karşımızda da o görkemli, dağlar.
Datça yaban hayatının en canlı olduğu dağlar, derin vadiler, sarp kayalar.. Hangi dağa çıkacağımızı bilmiyorduk, daha önce kimseyle bu konuda konuşmadım, bodoslamadan bir tanesine dalacağız işte. Sormanın da çok faydası olmuyor zaten, bu dağlara çıkan insan sayısı fazla değil, genellikle çobanlık falan yapmış olanların bilgileri var.
Güzel bir toprak yoldan Sındı arazilerinin içinden geçiyoruz, ilk kez geldiğim yerler, ayrı bir dünya var buralarda. Karşıda görünen dağa tırmanmaya karar verdik.
Çiçekler, bahar bütün güzelliğiyle sürüyor, bu sıralar polenler biraz fazla. Çimenlerle kaplanmış badem bahçeleri.
Bir motor sesi geliyor, oraya doğru yürüyoruz tanıdık arkadaşlar. Ali Acar ve Adem Yıldız, Ali Acar geçen yıllarda Sındı – Mersincik yürüyüşünde bize rehberlik etmişti. Aşı zamanı, ağaçlar aşılanıyor. Ali arkadaşa bize yine rehberlik edermisin diye sorunca neden olmasın dedi ama buluşmak öyle kolay olmuyor.
Arkadaşlardan ayrılarak tırmanacağımız yere doğru yürümeye devam ettik, çalılık sık bitkilerin arasından geçtik. Önümüzde bir orman vardı. Bu arada Ekrem arkadaşım bir bitki için beni uyardı, aman hocam dokunma çok yapışkan diye. Gerçekten de oldukça yapışkan bir sıvı salgılıyordu, daha önce böylesine rastlamamıştım.
Ormandan geçiyoruz, ormanlar çok mecbur kalmadıkça girmek istemediğim yerlerdir. Özellikle bu vahşi doğada. Yine fotoğrafını çektiğim dışkılar oldu bu yürüyüşümde uzman arkadaşımın vereceği bilgileri bekliyorum.
Dağa oldukça sarp bir kısımdan tırmanmaya başladık, sonradan iyi yapmışız dedik, daha sonraki kaya tırmanışları için hazırlık oldu.